Дали знаевте дека повеќето од копчињата „snooze“ (истите оние што ни даваат шанса наутро да си поспиеме уште некоја минута плус) се поставени на 9-минутни интервали? Веројатно не. Впрочем, кој обрнува внимание на вакви работи?
Но, прашањето кое веројатно си го поставувате сега е: Зошто токму на 9 минути, а не на 10, на пример?
Овој неофицијален стандард беше прифатен сосема случајно и тоа поради првите, можеби и најрани форми на аларми кои беа направени со слични функции и кои се појавија во 50-тите години од минатиот век.
Идејата за таков уред доаѓа до General Electric-Telhechron. Тие создаваат сличен модел со кодно име 7H241, чија продажба започна во 1956 година, промовирајќи го со името „Snooz-Alarm“. Компанијата го нарече „најчуден часовник во светот“, но ситуацијата целосно се смени по започнувањето на масовно производство на дигитални часовници. Способностите на копчето „snoozе“ првично биле ограничени од механичка природа на овие уреди. Се верувало дека интервал од 10 минути е премногу долг. Една од причините е тоа што луѓето лесно можат да заспијат повторно.
Точноста, сепак, во тоа време немаше значајна улога, а инженерите бараа максимум 10-минутни интервали. Впрочем, тие застанале на 9 минути. Постепено, оваа идеја, исто така, се интегрира и во евтините дигитални часовници на пазарот.
Дури и по воведувањето на помодерните технологии кои доведоа до појава на паметните телефони, остана ограничувањето од 9 минути за „поспивање“, па затоа и денеска најголемиот дел од паметните телефони ви нудат 9 минути дополнителен сон доколку го стиснете копчето „snooze“.