Компанијата „Антропик“ го тестираше својот четбот Клод како менаџер на мини-продавница. Експериментот заврши со загуба и низа бизарни ситуации, пишува „Еуроњуз“.

Иако во последниве години се повеќе се зборува дека вештачката интелигенција (ВИ) ќе ги замени луѓето на работното место, најновиот експеримент покажа дека ВИ, барем засега, е сè уште далеку од тоа да може успешно да ги преземе дури и наједноставните деловни задачи.

Имено, „Антропик“ одлучи да провери колку е способна нивната ВИ да го преземе управувањето со мини-продавница. Еден месец, агент на ВИ по име Клаудиус водеше мала продавница во рамките на канцеларијата во Сан Франциско, сè со цел да оствари профит – и без човечко управување. Сепак, резултатот беше сè друго освен успешен.

„Експериментот покажа колку сме блиску, но во исто време и колку сме далеку од сигурна автономија на системите за вештачка интелигенција во бизнисот“, рече Антропик.

„Менаџерот на продавницата“ нудеше производи под цената, измислуваше колеги и се налути.

Продавницата управувана од вештачка интелигенција се состоела од мал ладилник со производи и iPad за самостојна наплата. Клаудиус бил задолжен за нарачување производи од трговци на големо, одредување цени и комуникација со клиентите. Вештачката интелигенција имала јасна задача: да купува популарни производи, да ги продава со профит и да не банкротира.

Сепак, веќе во првите денови, системот почнал да се распаѓа. Клаудиус, според податоците објавени од Антропик, продавал производи под куповната цена, им дозволувал на клиентите сами да внесуваат промотивни кодови и, во некои случаи, ги делел производите сосема бесплатно.

Вработените во Антропик, кои биле и главни „клиенти“, брзо почнале да ги тестираат границите на системот. Во комуникација со Клаудиус, тие се обиделе да добијат дополнителни бенефиции, кои тој ги одобрил без поголеми проблеми. Во еден момент, на пример, вештачката интелигенција го измислила лицето Сара од „Андон Лабс“, наводно одговорна за снабдувањето, иако Сара воопшто не постоела.

„Вештачката интелигенција халуцинираше вистински луѓе и деловни односи што никогаш не постоеле. Во еден момент, Клаудиус тврдеше дека лично го потпишал договорот во домот на Симпсон, на адресата „Евергрин Терас“ 742. Тогаш сфативме дека сме стапнале на многу чудна територија“, коментираше Антропик.

Експериментот бил дополнително комплициран од фактот дека „Андон Лабс“, компанијата што физички ѝ помагала на вештачката интелигенција во задачи како што се полнење полици, била единствениот „трговец на големо“ со кој вештачката интелигенција можела да комуницира. Вештачката интелигенција, се разбира, не го знаела тоа, па затоа редовно испраќала е-пошта со нарачки.

Првичниот буџет на продавницата бил 1.000 долари, но по еден месец работење, вредноста на продавницата паднала под 800 долари – и покрај постојаната продажба на производи. Клаудиус едноставно бил лош во одредувањето цени, водењето евиденција и следењето на правилата.

„Вработените го прашуваа за попусти за вработените, на што вештачката интелигенција одговори со маркетиншка анализа, а потоа ги откажа промотивните кодови – само за повторно да ги воведе неколку дена подоцна“, опишува еден од учесниците во експериментот.

Во еден момент, Клаудиус се закани дека ќе бара други добавувачи бидејќи не беше задоволен од брзината на испорака. Тој исто така тврдеше дека лично ќе ги достави производите, облечен „во сино сако и црвена вратоврска“, што очигледно е уште една „халуцинација“ на системот, бидејќи Клаудиус, се разбира, нема физичко тело.

На крајот од експериментот, вештачката интелигенција се обидела да им се приближи на обезбедувачите на зградата, барајќи помош во бизнисот, што предизвикало ново ниво на загриженост во тимот.

Компанијата изјави дека и покрај бројните грешки, експериментот не бил залуден.

„Тој ни покажа дека продавачите со вештачка интелигенција кои извршуваат задачи од среден менаџмент се реална иднина. Тие не мора да бидат совршени, доволно е да станат конкурентни со луѓето по пониска цена“, наведуваат тие.