Поминаа речиси четири години откако првпат слушнавме за Project Silica, истражувачки проект на Microsoft чија задача е да складира дигитални податоци на стаклени плочи.
Во тоа време, Microsoft беше во можност успешно да складира копија од Супермен (1978) на парче стакло со големина на подметач за чаша.
Оттогаш, технологијата значително напредна, до тој степен што сега може да складира повеќе од 7 TB податоци и да ги чува околу 10.000 години. Со други зборови, една стаклена чинија може да складира околу 3.500 филмови – доволно за да се гледаат без престан повеќе од половина година – или приближно 1,75 милиони песни (приближно 13 години музика).
Microsoft исто така го репозиционира проектот како решение за складирање во cloud, а не како начин за складирање дизајниран специјално за компании за „забава“.
Досега користените магнетни медиуми имаат ограничен век на траење, што значи дека по одреден број години податоците зачувани на дискот ќе треба да се копираат на нов диск за да се обезбеди неговото постоење. Ова станува скапо на долг рок, а не е многу добро ниту за животната средина.
Со проектот Silica, податоците се запишуваат на стакло со помош на ласерски систем и се кодираат со помош на воксели или 3D пиксели. Кога податоците треба да се прочитаат, компјутерскиот микроскоп со голема брзина ги собира информациите, кои потоа се предаваат на AI за декодирање. Интересно е што по складирањето нема струја на самиот стаклен медиум.
Стаклото е многу поотпорно од магнетните медиуми и може да издржи еколошки опасности како што се вода, екстремни температури, па дури и гребнатини на површината. Мајкрософт дури има развиено високотехнолошки робот кој може автоматски да ги наоѓа и вади стаклените панели кога се бараат податоци, иако роботот воведува сосема нов сет на точки на дефекти кои се потребни да се проценат.
Microsoft има уште многу работа пред Project Silica да биде подготвен за премиера. Експертите велат дека се потребни уште 3-4 фази на развој пред технологијата да биде подготвена за комерцијална употреба.