Во свет на дигитална комуникација без изрази на лицето и говор на телото, емотиконите се исто толку важни како интерпункцијата.
Ги користиме природно за да го нагласиме нашиот тон и емоции.
По две години социјално дистанцирање поради пандемијата, тие станаа речиси неизбежни.
Но, оние кои први дошле до идејата за дигитална иронија веројатно не можеле ни да замислат колку оваа икона ќе „полета“.
Сè започна на американски универзитет пред 40 години кога беа измислени емотикони – стандардни интерпункциски знаци кои не беа групирани заедно за да укажуваат на изрази на лицето, првенствено насмевка 🙂
Модерните емотикони, пак, ги покриваат сите аспекти на животот, од гримаси до гестови со раце, од разни предмети до временските услови.
„Тие нагласуваат како да се разбере изјавата“, вели лингвистот Ерика Линц од Универзитетот во Бон, која го истражува јазикот и комуникациите во дигиталните медиуми.
Денес, емотиконите не се користат само за да покажат како треба да се разбере изјавата, туку се повеќе ги заменуваат интерпункциските знаци, рече Линц.
Кога на пример, наместо точка на крајот од реченицата се користи икона, нејзиното значење станува „експресивно“, рече лингвистот.
Емоџите помагаат и да се направи комуникацијата поекономична. Така, „подигнат палец“ е брза порака дека соговорникот се согласува.
Од друга страна, отсуството на емотикони во пораката исто така има значење и често се користи за да се пренесе посериозен тон.
Многу луѓе развиле чувство кога да користат емотикони и кога да ги изостават, рече Линц.
Сепак, таа смета дека долгорочно иконите се повеќе ќе се користат во формалната комуникација.
„Триумфот на емоџито е незапирлив“, рече таа.
Сепак, ова никогаш целосно нема да го елиминира ризикот од недоразбирање, велат научниците, бидејќи дури и значењето на емотиконите понекогаш може да биде двосмислено, а луѓето имаат тенденција да ги користат во различни контексти, имајќи на ум различни значења.