Клучните „градежни блокови“ на ДНК и РНК се откриени на астероидите, потврдија научниците.

Хипотезите дека „семето на животот“ можело да биде донесено на Земјата од вселената се поддржани од новото истражување кое наведува дека на астероидите се присутни пет клучни „состојки“ потребни за формирање на ДНК. Група научници ги открија последните две парчиња од сложувалката ДНК кои досега не биле забележани на ниту еден примерок од метеорит.

ДНК и РНК ја формираат генетската база на сите познати живи суштества на Земјата и се состојат од пет клучни информативни компоненти наречени нуклеобази. Досега, научниците успеаја да пронајдат три од петте компоненти во различни примероци од метеорити, што докажува дека тие можеле да дојдат на Земјата од вселената.

Сега тим научници предводени од професорот Јасухир Об од Универзитетот Хокаидо во Јапонија, успеале да ги идентификуваат преостанатите две компоненти кои истражувачите ги пропуштиле. Во овој случај, јапонски и американски експерти проучувале три јаглеродни метеорити кои паднале во Австралија, САД и Канада. Новооткриените нуклеобази, цитозин и тимин, можеби претходно ги пропуштиле истражувачите поради нивната особено деликатна структура, што значи дека можеби биле деградирани поради природата на претходните експерименти. Со овие откритија помогна американската вселенска агенција НАСА.

Претходните експерименти вклучуваа ставање примероци од метеорит во врели течности и анализа на растворот.

Тимот на Один користел уште еден „поладен“ метод за „извлекување“ на деликатни соединенија од примероците, а резултатот бил пронаоѓање докази за постоење на комплетен сет на нуклеобази кои се составен дел од денешниот живот. Овие состојки можеби биле присутни на Земјата кога настанал животот.

Современата еволутивна биологија сугерира дека хемиските елементи се комбинираат за на крајот да формираат различни секвенци на претходници на нуклеинска киселина, ДНК и РНК. Сепак, сè уште е нејасен прецизниот механизам со кој нашата планета е преполна со оригиналните градежни блокови потребни за појава на живот.

Исто така, ова истражување не е дефинитивен доказ дека животот дошол на Земјата од вселената. Втората хипотеза сугерира дека животот потекнува од „пребиотичка супа“ на површината на планетата за време на „детството“ на Земјата.

„Ако производството на нуклеобази на Земјата беше многу поголемо од влијанието од вселената, придонесот за појавата на генетската функција и/или самиот живот од таквите вонземски нуклеобази не би можел да биде голем“, рече Оба.

Нуклеобазите не се живи организми сами по себе, туку органски хемиски соединенија кои се сметаат за претходници на животот во форма на ДНК. Било кое од овие соединенија може да се формира како резултат на хемиски реакции кои се случуваат на астероидите на нивното патување низ вселената, покажа новото истражување.

Сепак, новото откритие им овозможува на научниците подобро да ги разберат сложените хемиски процеси во вселената.

„Ова претставува додавање на нови парчиња од загатката, метеорити кои содржат шеќери и бази. Возбудливо е да се види напредокот во создавањето на основните биолошки молекули од вселената“, рече Џејсон Дворкин, коавтор на студијата.

Научниците сега се соочуваат со некои прашања за претходниците на животот. Нуклеобазите познати како „пурини и пиримидини“, во зависност од нивната структура, изгледаат изненадувачки униформно и покрај бројните места на нивното потекло.

„Се прашувам зошто пурините и пиримидините не покажуваат структурна разновидност во јаглеродните метеорити за разлика од другите класи органски соединенија како што се аминокиселините и јаглеводородите. Бидејќи пурините и пиримидините можат да се синтетизираат во вонземски средини како што покажа нашето истражување, би се очекувало да се најде широк спектар на овие органски молекули во метеоритот“, заклучи Оба.