Една од лошите вести на денешницата е дека загадувањето со пластика е сеприсутно, како и дека индустријата за рециклирање на овој материјал не е ни приближно толку ефикасна

Само девет проценти од пластичниот отпад се рециклира. Околу 12 проценти се согорува, додека другите 79 проценти го загрозуваат нашето здравје и животната средина.

Истражувачите проучуваат како можеме да користиме еден од најчестите типови, полиолефин, претворајќи го во гориво.

„Еднократната употреба на пластика претставува огромна закана за животната средина, но нејзиното рециклирање, особено на полиолефините, се покажа како голем како предизвик“, пишуваат истражувачите од Делавер во нова студија. „Дојдовме до директен метод за селективна конверзија на полиолефини во разгранети течни горива, вклучувајќи јаглеводороди во опсегот на дизел, бензин и авионско гориво“.

Се разбира, ова не е прв пат научниците да ја претворат пластиката во гориво. Вакви вести имало и порано, но како и во повеќето случаи, целта е да се добие што е можно повеќе гориво од што е можно повеќе пластика со најниска можна цена, со минимално искористување на ресурсите.

Новата техника исполнува многу од дадените параметри: таа користи 50 проценти помалку енергија во споредба со слични решенија, може да се направи на регуларна температура на шпорет и не вклучува емисија на јаглерод диоксид во атмосферата. Значи, вистински чекори во вистинската насока.

„Пластичниот отпад е сериозен еколошки проблем. Мислам дека ова истражување може да помогне да се остварат подобри методи поврзани со повторна употреба на пластиката“, вели Ендру Даниелсон, хемиски инженер од Универзитетот во Делавер.

Тимот користи хемиски процеси познати како „хидрокрекинг“ за да ги разгради јаглеродните врски во пластиката, користејќи катализатор направен од минерали наречени зеолити и други од мешани метални оксиди.

Мешани метални оксиди се користат за разградување на големи молекули, додека зеолитите поттикнуваат формирање разгранети молекули, што е техника која овозможува пластичната маса полесно да се трансформира во финален производ.

„Независно, овие два катализатори функционираат слабо. Заедно, оваа комбинација создава магија, топејќи ја пластиката и не оставајќи остатоци зад себе“, рече биомолекуларниот инженер на Универзитетот во Делавер, Дион Влахос. „Ова не се егзотични материјали, па затоа можеме да започнеме да планираме како да ја користиме оваа технологија“.

Дополнителна предност е што процесот измислен од овој тим не мора да одделува различни видови пластика, што е многу корисно кога повеќето пластични производи што се на продажба се повеќекомпоненти, без разлика дали станува збор за соединенија, мешавини или повеќе слоеви од различни видови.

Се разбира, сè уште сме далеку од крајот на решавањето на проблемот со пластичниот отпад, а оваа студија се занимава само со еден симптом на многу поширок проблем. За да создадеме кружна економија, на крајот мора да престанеме да вадиме нафта од земјата, од која правиме пластика, што е нешто за што научниците се многу свесни.

„Кога ќе започне оваа кружна економија, светот ќе мора да произведува помалку нова пластика, бидејќи во иднина повторно ќе ги користи материјалите што се произведуваат денес“, вели Влахос. „Ние сакаме да направиме „зелена“ електрична енергија да придвижува хемиска обработка за да создаде нови работи. Тоа е она кон што се стремиме во следните 10 до 20 години“.

Истражувањето е објавено во Science Advances.

Извор: Додај Гас