Двајца физичари предложија список на услови неопходни за влегување на човекот во црната дупка, но во исто време предупредија дека тоа ќе биде најосамениот еднонасочен пат што ќе се изврши во историјата на човештвото.
За потребите на составување на листата со услови, Лео и Шаншан Родрикез, двајцата доценти по физика на колеџот Гринел, споредија два вида на црни дупки: оние со големина на ѕвезда, со иста маса како и нашето Сонце, и супермасивни – со милиони, па дури и милијарди пати поголема маса.
Овие помали црни дупки не ротираат, а нивниот радиус на Шварџшилд, односно радиусот на хоризонтот на настанот, е приближно 3,2 километри.
За споредба, супермасивните црни дупки, како онаа во центарот на нашата галаксија, можат да имаат маса повеќе од четири милиони пати поголема од онаа на нашето Сонце, а нивниот хоризонт на настани е незамисливо поголем, со радиус од 11,68 милиони километри.
Хоризонтот на настанот е точка без враќање во која гравитационите и другите сили на црната дупка стануваат толку моќни што дури и светлината не може да им избега.
Спротивно на тоа, супермасивните црни дупки како онаа во центарот на галаксијата Млечен Пат можат да измерат до четири милиони сончеви маси, со хоризонт на настани од 7,3 милиони милји, пренесува РТС.
Во случај на црна дупка со големина на ѕвезда, хоризонтот на настанот е далеку поблизу до неговиот центар отколку во супермасивната црна дупка, што значи дека разликата во гравитацијата помеѓу хоризонтот на настанот и неговиот центар е некаде околу 1.000 милијарди пати.
Ако некое лице ја премине линијата на хоризонтот на настаните со големина на црна дупка, ќе претрпи процес познат како шпагетизација, во кој сите атоми на нивното тело ќе се протегнат во долга нишка поради неверојатната разлика во гравитационата привлечност.
Многу е веројатно дека овој процес ќе го убие бестрашниот астронаут.
Сепак, лицето кое би паднало во супермасивна црна дупка би доживеало многу постепен и подолготраен слободен пад без грда шпагетизација. Во овој случај, астронаутот би поминал низ хоризонтот на настани без влијание на екстремни разлики во гравитацијата, со оглед на исклучително големото растојание помеѓу центарот и работ.
Уште една пречка стои на патот до овој екстремен пад. Повеќето црни дупки на прагот имаат екстремно жешки дискови, кои се состојат од прегреан материјал искинат од универзумот.
За човекот „безбедно“ да влезе во супермасивна црна дупка, таа ќе мора да биде изолирана од универзумот, веќе ги проголтала планетите, гасот и sвездите околу него многу пред бестрашниот астронаут да се осмели да се приближи до хоризонтот на настанот.
Да се преживее патување надвор од хоризонтот на настанот би било најосаменото патување некогаш, бидејќи ниту една информација не може да избега од црната дупка, со оглед на гореспоменатите гравитациони сили од кои дури и самата светлина не може да избега.
Извор: B92.net