Замислете да активираат нуклеарна бомба во вселената? Всушност, не мора.

Можете да видите и самите. Тоа беше Starfish Prime – нуклеарниот тест на најголема височина во историјата. Во 1962 година, американската влада лансираше бомба од 1,4 мегатони од островот Џонстон и ја активираше на 400 километри над Тихиот океан – приближно високо колку што орбитира денес Меѓународната вселенска станица.

Детонацијата генерираше џиновска огнена топка и создаде излив на енергија наречен електромагнетен пулс или EMP, кој се прошири на преку 1.000 километри.

EMP може да предизвика прекин на струја, да ја оштети електронската опрема во уредите. Низ Хаваи, уличните светла се изгасија, телефоните се исклучија, а навигациските и радарските системи изгаснаа, а да не зборуваме за шесте сателити кои не успеаја, пишува Бизнис Инсајдер.

И сето тоа дојде од бомба од 1,4 мегатони. Цар Бомба, која беше најголемата нуклеарна бомба што некогаш била активирана, беше 50 мегатони.

Па, што би се случило ако таа се детонира над САД?

За почеток, нема да има атмосфера во вселената. Значи, нема да има облак во облик на печурка и последователен бран на експлозија или масовно уништување. Наместо тоа, ќе добиете заслепувачка огнена топка 4 пати поголема од онаа на Starfish Prime. И ако погледнете директно во неа во првите 10 секунди, може трајно да ги оштетите очите.

Ниту сателитите не би биле безбедни. Зрачењето од експлозијата би ги испржило електричните кола на стотици инструменти во ниската орбита на Земјата. Вклучувајќи комуникациски сателити, воени шпионски сателити, па дури и научните телескопи како Хабл.

Плус, астронаутите на Меѓународната вселенска станица може да бидат изложени на ризик од труење со радијација.

На земјата, сепак, веројатно ќе биде добро. Точката на детонација би била доволно далеку за високоенергетското зрачење да допре до вас.

Но, не се чувствувајте премногу удобно. Се сеќавате на EMP на Starfish Prime? Овој пат, EMP ќе опфати една третина од Соединетите Американски Држави, со што ќе ги уништи регионалните електрични мрежи и електрониката како удар од гром.

Но, не е сè само пропаст и мрак. Зрачењето би стапило во интеракција со кислородот и азот во атмосферата и ќе создаде спектакуларна поларна светлина во близина на местото на детонација, која би траела со денови.

Сега, да бидеме јасни. Ова веројатно никогаш нема да се случи. Супер-термонуклеарни уреди како Цар Бомба повеќе не постојат. И дури и да сакаат да го сторат тоа, Цар-бомбата тежела околу 27.000 килограми. Постојат само неколку оперативни ракети во светот кои би можеле да успеат да кренат нешто толку тешко во вселената.

Значи, во секој случај веројатно сме безбедни од тоа. Ова видео е направено во голем дел благодарение на пресметките на физичарите од Националната лабораторија Лос Аламос.

Значи, во секој случај веројатно сме безбедни од тоа. Ова видео е направено во голем дел благодарение на пресметките на физичарите од Националната лабораторија Лос Аламос.