Прототип панелот наречен PRAM (Photovoltaic Radiofrequency Antenna Module) беше лансиран во вселената во мај 2020 година и беше однесен таму од беспилотното летало Х-37Б на Пентагон за да собере електрична енергија од Сонцето. Вселенското летало орбитира околу Земјата на секои 90 минути.

PRAM е дизајниран за најдобро искористување на сончевата светлина во вселената, која не поминува целосно на површината на Земјата низ атмосферата. Синиот спектар на сончева светлина застанува во атмосферата, правејќи го нашето небо да изгледа сино од земјата. PRAM со други зборови, ја апсорбира целата енергија на сончевата светлина и затоа е поефикасен од соларните панели на површината на Земјата

„Добиваме еден тон вишок сончева светлина во вселената, само заради тоа“, вели Пол Џафе, ко-програмер кој работи на програмата.

Неодамнешните експерименти покажаа дека овој панел од 12×12 инчи (30x30cm) може да произведе 10 вати енергија за пренесување на Земјата, изјави тој за Си-Ен-Ен. Ова е доволно за напојување, на пример, една таблет.

Но, проектот на Пентагон е да има цела мрежа од овие панели во орбитата, и ако успеат, тоа може да направи револуција во производството и дистрибуција на електрична енергија до најоддалечените делови на Земјата. Исто така, тоа ќе даде голем придонес кон постојните најголеми електрични мрежи на Земјата, посочува Џафе.

Некои визии предвидуваат дека соларното производство во вселената ќе биде еднакво или ќе ги надмине постојните најголеми електрани на Земјата, вели Џафе.

Најголемата предност на соларните централи во орбитата во однос на која било друга форма на централа на Земјата е тоа што тие можат да пренесат енергија насекаде на Земјата, посочува Џафе.

Но, исто така треба да се докаже дека е економски исплатливо, признава Џафе. Изградба во вселената е скапа и во последните десет години тие трошоци конечно почнаа да се намалуваат, додава тој.

Температурата на која работи PRAM е исто така важна, бидејќи поладната електроника е исто така поефикасна електроника. Х-37Б на Пентагон поминува 45 од 90 минути потребни за да кружи околу Земјата во мрак, па на студ, но идната верзија на може да биде во геосинхрона орбита, што би значело дека целосниот круг да трае цел ден.

Научниците го тестирале PRAM на константна топла температура за да видат колку е ефикасен пред да го испратат високо во орбитата на Земјата.

Научниците сега треба да тестираат испраќање на енергија назад на Земјата преку микробранови и со употреба на техника наречен ретро-насочен контролиран воздух. Тоа функционира со испраќање пилот сигнал од антената која би требало да прима енергија од вселената, така што панелниот сателит не случајно ја испраќа енергијата на друго место.

После тоа, микробрановите може многу лесно да се претворат во електрична енергија на Земјата, а поентата е дека на овој начин енергијата може да се испрати насекаде.

Џафе ја отфрли можноста за изградба на вселенска соларна мрежа која може да испрати деструктивен воздух на Земјата, со други зборови, тој верува дека тоа би било исклучително тешко, ако не и невозможно. Причината е што антената во вселената треба да биде едноставно огромна, така што ќе биде многу видлива и ќе треба да се гради со години или месеци и успешно да се составува во орбитата.

Извор: Zimo.hr