На бреговите на Хималајското Езеро Роопкунд пред неколку години се појавија неколку стотици човечки коски, по кои тоа го доби прекарот Скелетно езеро. Претходно, се веруваше дека ова се остатоци од жртви на катастрофа, како силен град или епидемија. Денеска молекуларните биолози го негираа тоа: бидејќи се покажа дека остатоците им припаѓаат на две различни групи на луѓе. Првата група дошла во Роопкунд од Азија меѓу 7 и 10 век веројатно како тогашни аџии. Втората на изненадување на сите им припаѓаат на жители од Европа.
Инаку не е лесно да се стигне до Скелетското Езеро. Ова мало, со дијаметар од околу 40 метри, езерцето се наоѓа на висина од пет километри и е опкружено со планини од сите страни. Можеби тоа е причината зошто археолозите никогаш сериозно не успеале да ги истражат стотиците скелети што лежат на бреговите. Малку е познато од каде потекнуваат овие стотици жртви. Во локалниот фолклор, зачувана е легендата за аџилак на гробот на божицата на планините Нанда-Деви, чии учесници го нанеле гневот на божеството и починале на лице место. Меѓу научните верзии владее онаа која зборува за катастрофа од вид на град, бура или епидемија.
Тим истражувачи од САД, Велика Британија, Германија и Индија испитале 38 скелети пронајдени на езерото. Меѓу нив имало и машки и женски остатоци, што им овозможи веднаш да ја отфрлат верзијата дека тие биле учесници во некоја војна. Некои од скелетите им припаѓале на високи и силни луѓе, а другите на слаби и изнемоштени. За да се утврди потеклото на сопствениците на коските, научниците ја анализирале ДНК-та. Се покажа дека сите 38 примероци можат јасно да се поделат на три дела: во групата А коските им припаѓале на жители од Јужна Азија, групата Б беше од Средоземното Море (приближно кон Крит), а единствениот претставник на групата Ц беше од Источна Азија.