Во нашиот Сончев систем има најмалку 175 месечини кои се вртат околу своите планети. Иако повеќето од нив се како придружба на Јупитер и Сатурн, кои се далеку од „зоната погодна за живот“, научниците веруваат дека на добар дел од нив може да постојат поволни услови за развој на живот.
Во изминатите две децении, астрономите открија речиси четири илјади планети околу далечни ѕвезди, од кои многу живеат во прилично сложени ѕвездени системи, речиси инфериорни според сложеноста на Сончевиот систем. Во тоа време, беше откриена само една егзомесечина и неколку кандидати за оваа улога, кои се движат околу “непријателските планети” исфрлени од ѕвездените системи.
Првиот сателит на планета надвор од Сончевиот систем беше откриен од страна на двајца познати планетолози, Дејвид Кипинг и Алекс Тиши, во јули минатата година. Ова месечината ротира околу планетата Кеплер-1625b, аналогна на Сатурн, чиј радиус е околу двапати помал од оној на Јупитер, а 6 пати поголем од оној на Земјата. Таа врти околу својата ѕвезда за околу 287 дена и е практично во средината на “зоната на животот”.
Кејн и неговите колеги се обиделе да го проценат вкупниот број на месечини во Галаксијата, анализирајќи ги податоците што ги собрал телескопот Кеплер за време на две фази на својата работа во орбитата. За да го направат ова, научниците ги преиспитале границите на “зоната на животот”, фокусирајќи се на условите на Венера и Марс, на кои живот можеби постоел во далечното минато.
Тие дошле до сознание дека околу 6 до 11% од големите гасни гиганти можеби имаат месечини на кои има можност за развој на живот